In maart zit deze gemeenteraad er al weer een jaar. Als we kort terugblikken, dan was het een onrustig jaar. Een woord dat bij ons bleef hangen was ook ontevredenheid. Omgekeerde vlaggen, protesten, emotionele insprekers in de raad met grote zorgen. Er was weinig vreugde. De politiek lijkt daar vooralsnog moeilijk mee om te kunnen gaan. Vaak krijgen ongeruste of gedupeerde mensen reacties als: “Wat naar voor u”, of “ik snap dat dat heel lastig voor u is”. In veel gevallen is er wel empathie, maar geen concrete oplossing. In de laatste raadsvergadering sprak Annie Kelder van OpKoers.NU als nestor van de raad. Zij verweet andere partijen dat ze veel te druk zijn met het maken van visies. Het was hoogstwaarschijnlijk grappig bedoeld, maar in elke grap zit een kern van waarheid. Visie is namelijk geen vies woord. We hebben gezien wat er gebeurt met een land dat geleid wordt door een premier die ook niet van visie houdt. Dat land loopt op veler vlak muurvast. Visie is dus broodnodig. Voor welke beroepen leiden wij onze kinderen nu op? Hoe willen wij de komende veertig jaar wonen? Hoe ziet onze leefomgeving er op langere termijn uit? Wat hebben we nodig om als gemeenschap duurzaam verder te kunnen groeien? Hele belangrijke vragen. Dat betekent dat we daar wel als raad mee aan de slag zouden moeten. Helaas gaat dat nog niet vanzelf. De waan van de dag regeert. En iedere keer is de politiek verrast en verbaasd. Verbaasd over boze mensen die overvallen worden met beslissingen vanuit het gemeentehuis. Over vluchtelingen op een onlogische plek in Schuinesloot, ook inwoners van Loozen kregen medegedeeld dat er vluchtelingen zouden worden opgevangen. Maar ook bezorgde ouders over wijzingen in de GGZ en jeugdzorg. En dan hebben we het nog niet eens over de agrarische sector, waar de onzekerheid door onbehoorlijk bestuur groter is dan ooit.
Wij zien eigenlijk maar twee partijen in de gemeenteraad van Hardenberg die samen met ons willen werken aan visie. GroenLinks en de VVD. Gelukkig zit laatstgenoemde partij in het college, hopelijk helpt dat bij de cultuuromslag die zo hard nodig is.
Als DOEN’22 zagen we vorig jaar aankomen dat het verenigingsleven door de hoge energielasten ernstig in de knel zouden komen. Daarom vroegen we of het College bereid was om verenigingen financieel te ondersteunen, zodat contributies niet zouden worden verhoogd. Het College gaf toen aan dat niet te willen doen, maar wel een luisterend oor te willen bieden. Wij hebben daar heel veel reacties op gehad van verenigingen. Kennelijk andere partijen ook, want nog geen twee maand later werd een noodfonds met daarin 5 miljoen euro in het leven geroepen. Wij hebben dat uiteraard gesteund, maar waren ook wel wat teleurgesteld dat de noodzaak pas zo laat ingezien werd. We zijn heel hard toe aan een nieuwe politiek. Een politiek systeem waar het normaal is om afspraken na te komen, waar het logisch is om verder te kijken dan je neus lang is en waar de gemeente klantgerichtheid naar de burger op 1 zet. Alleen zo win je het vertrouwen terug. Helaas zijn we daar nog lang niet. Sterker nog: wij snappen heel goed dat mensen het vertrouwen in de politiek volstrekt verloren zijn. Daarom moeten we werken aan een lange termijn plan. Dat is voor iedereen goed. We moeten stoppen met discussiëren of visie nou wel of niet goed is. We moeten er mee aan de slag. Zo moeilijk is dat niet. Gewoon DOEN!
Voor onze fractie is veiligheid een heel belangrijk speerpunt. Veiligheid is een groot goed. Maar misschien meer nog dan dat een gevoel. Iets wat we onszelf gunnen, maar vooral ook onze naasten en kinderen in het bijzonder. Toch wordt er gek genoeg in de meeste gevallen pas op geacteerd na een ernstig voorval. Dan worden er allerlei oplossingen, methoden en voorzieningen aangedragen die soortgelijke gebeurtenissen in de toekomst moeten voorkomen. Als het kalf verdronken is… Wat DOEN’22 betreft zouden we op dit grote en gewichtige thema ‘veiligheid’ veel pro-actiever moeten zijn. Voorkomen is immers nog altijd beter dan genezen. Daarom zouden wij dan ook graag nog eens de omvang en continuïteit van de lokale politie- en BOA bezetting tegen het licht willen houden, net als de verdedigingsmaterialen die zij ter beschikking hebben. Ook cameratoezicht op cruciale en kwetsbare punten in de voor ons zo vertrouwde omgeving zien wij als welkom hulpmiddel. Een veilige omgeving is namelijk helaas niet meer vanzelfsprekend. Maar de wens om de omgeving zo veilig mogelijk te maken en te houden is dat wél. In het belang van u én onze kinderen.
Erik Volkers en Piet-Cees van der Wel
